31 januari 2005

Eindelijk is het zover!! Ik heb beide verslagen ingeleverd. Ik ben zo opgelucht. Wat een pijn en moeite heeft het me gekost. Het beschrijven en formuleren. Het is een crime. Het popfestival in eerste instantie ingeleverd en mag ik het nog een keer doen. Damn, zo hard aan gewerkt.

Ja, geen structuur, geen duidelijk verhaal en geen duidelijke keuze gemaakt. Het lijkt me ook altijd te achtervolgen. Ik word er gek van. Dus, samen met Linda hebben we het verslag inelkaar gezet. Alle lof voor Linda. Wat een schat, ze leeft mee en merkt dat ik er geen bal van kan. Althans, ik voel me zo onzeker dan wordt het een waas. Het wordt me zwart voor de ogen. En wat een geduld heeft zij. Ik aan het etteren en ben er zo vol van. Maar zij stug meehelpen. Ja, ik doe haar wat aan.

Afgelopen vrijdag mijn laatstse stagedag gehad. Het voelde niet als een stage. Het is net zo onwerkelijk dat ik hier nu aan tafel zit te schrijven. Mijn gedachten voor het afstuderen. Leuk en aardig voor het nagslacht, maar vooral om de gedachten te ordernen.

De stageperiode is vlot verlopen, geen moment heb ik me verveeld. Ik heb altijd wat te doen gehad, vanaf het begin al. Jammer vind ik dat deze periode is afgelopen. Ik heb veel projecten gedaan; van logo's ontwerpen, brochures maken, concurrentie onderzoek en jawel een heus communicatieplan schrijven. Ik heb fotoshoots meegemaakt en heb presentaties gemaakt voor het stagebureau. Ja, een zeer leerzame en gedegen stage. Het schrijven van het plan is ook niet van een leie dakje gegaan. Of ik het leuk vindt. Het rangschikken, de structuur. Het stemt me wel tot nadenken wie ik ben en hoe ik denk. Is het een creatief of wel degelijk een analyst. Ben ik een intuïtief persoon of ga ik heel rationeel te werk. En waarvan is dat afhankelijk.

Zometeen a.s. vrijdag 11 februari is mijn eindpresentatie. In het kader daarvan sta ik in het middelpunt om mijn ontwikkeling aan te geven wat de opleiding met mij gedaan heeft.

Ik zal de uitkomsten publiceren, hier op het internet.

Trouwens, volgende maand zit ik samen met Linda al in Indonesië. In een totaal ander klimaat, cultuur, atmosfeer en aan de andere kant van de wereld. Wat een vooruitzicht.

nog drie weken

Wat een gestress, nou gestress. Nog twee weken en dan gaan Linda en ik op reis. The big trip to South Asia. Ik kan het niet geloven, maar het is waar.

Hebben we deze week de visums geregeld, na enige paniek. Ja, we moesten naar Den Haag of Amsterdam om de vusums te brengen en ook weer op te halen. Nou is dat geen probleem, maar het afstuderen gooit enig roet in het eten. We hebben daarom besloten om een buro in te schakelen. Ook weer geregeld.

Met enige opluchting heb ik mijn laatstse schoolopdracht ingeleverd. Tjonge, wat heb ik me daarop verkeken. Er is heel veel bijgekomen qua inhoud, tekst (op het gebied van formulering) en ook nog de visuele uitingen. Ik heb mijn best gedaan, maar mijn god wat ging het allemaal traag. Ik dacht dat ik snel werkte maar ineens was de dag weer voorbij en nog steeds had ik niets op papier. Vreselijk. Maar toch. Inleveren en doorgaan met het afstudeerverslag.

de deadline is daarvoor deze week, met voorkeur a.s. woensdag. Het is zo frusterend, want is het dat ik het niet goed heb voorbereid? Of is het onderschatting of moest het zo zijn? Ik weet het niet. Wel weet ik dat het verslag klaar moet zijn voor 10 februari, want ik wil en moet afstuderen!

Nu nog het ontwerp van het verslag. Wat wil vertellen, wat heb ik meegemaakt, wat is voor mij van belang. Wat zijn de eisen? Welk papiersoort, wat is de vlakverdeling en welk lettertype wil ik gebruiken?

Rust en eenvoud in mijn verslag. Ik weet wat ik wil alleen op dit moment is het even vaag. Concreet en helder nadenken en zorgen dat het verslag er verzorgd uitziet.

Hoe wil ik mijn verslag laten communiceren? Ik wil in mijn verslag mijn identiteit laten zien. Laten zien wat ik kan en heb geleerd tijdens de stage en de schoolperiode. Dat ik mijn voldoe aan de competenties van communicatie. Weten dat ik voldoende capaciteiten heb om kans te maken om straks mee te draaien in de westerse maatschappij.

nog een maandje!

nog een maand en dan gaan Linda en ik naar Zuid-Oost Azië. Voor vier maanden gaan wij backpacken. Op avontuur. Ik heb er heel veel zin in, we zijn dus druk bezig met voorbereiden.

Ook ben ik aan het afstuderen. Mijn stageperiode is bijna voorbij en 10 februari a.s. heb ik de eindpresentatie van mijn opleiding.

Ik heb nog twee belangrijke opdrachten te maken, een popfestival en de specifieke opdracht van mijn stage.

Morgen heb ik mijn eindgesprek met de stagebegeleider en mijn docente. Hier hangt veel vanaf. Het is altijd wel spannend zo'n eindgesprek.

Dus even afwachten.

De eindstreep of de start komt dichterbij. Aan de ene kant sluit je iets af en aan de andere zijde begint er een avontuur. Het is een vreemde mix van gevoelens. Ook een bepaalde druk rust er op mijn schouders.

Ik wil het halen, alles en we moeten voorbereiden. Ik voor school en Linda voor de reis. Die meid doet echt ontzettend veel. Ze werkt, doet de voorbereiding van de reis en op dit moment het huishouden. Ondertussen heeft ze met mij te verduren.

Ik ga ervoor.